Laufenburg (Argovia) Index Geographia | Historia | Bibliographia | Nexus internus | Notae | Nexus externi | Tabula navigationisDe Stella retis electricitatis apud societatem Swissgrid.Situs publicus urbis LaufenburgTheodisceFrancogalliceItalice

ArgoviaIura MonsRhenusAquae cadentesUrbes Helvetiae


HelveticaRhenumArgoviaIuraNigra Silvavoragineaquam cadentemTheodisceRheinfelden1207medioaevaliHabsburgensis1914electrificinaelectricitatismoleSocietas electricitatis Laufenburgretis distributionis electricitatis




Laufenburg est urbs Helvetica ad flumen Rhenum in pago Argovia sita.




Laufenburg Argoviensis.




Aquae cadentes fluminis Rheni apud urbem Laufenburg cum ponte anno 1785.




Pons Laufenburgensis cum statua Sancti Nepomuc.





Electrificina Laufenburg.




Index





  • 1 Geographia


  • 2 Historia


  • 3 Bibliographia


  • 4 Nexus internus


  • 5 Notae


  • 6 Nexus externi




Geographia |


Vallis Rheni inter montes Iura et Nigra Silva in voragine saxosa magnam aquam cadentem (Theodisce Laufen vocatam) fecit.[1]



Historia |


Propter aquam cadentem navigatio in flumine Rheno super urbem Rheinfelden difficilis et periculosa fuit. Naves circum aquam cadentem trahi oportuit.


Locus anno 1207 nomine Loufenberc notus est.


Apud pontem super voraginem epocha medioaevali comes Habsburgensis urbem castrumque construxit.


Anno 1914 nova electrificina Laufenburg eo tempore maxima officina electricitatis Europae Rhenum mole in lacum circa urbem Laufenburg vertit.[2] Hodie Societas electricitatis Laufenburg inter compita magni momenti retis distributionis electricitatis Europae numeratur.[3]



Bibliographia |


  • Hans Maurer: Laufenburg. Eine Stadt – zwei Nationen: Schweiz und Bundesrepublik Deutschland. Bern 1985.

  • Karl Schib, Emil Maurer: Laufenburg. Laufenburg 1957.

  • Christoph Brunner: Zur Geschichte der Grafen von Habsburg-Laufenburg. Aspekte einer süddeutschen Dynastie im Spätmittelalter. Samedan 1969.

  • Fridolin Jehle, Heinz Fricker, Alfred Lüthi, Theo Newrath, Erwin Rehmann: Geschichte der Stadt Laufenburg. tom 3. Laufenburg 1979–1986.

  • Bruno Meyer: Das Kraftwerk Laufenburg, eine Pionierleistung der Technik. In: Blätter für Heimatkunde und Heimatschutz Vom Jura zum Schwarzwald, 59, 1985, p. 1–35.


Nexus internus |


  • Laufenburg (Badenia-Virtembergia)


Notae |



  1. ↑ Heinrich Walter: Über die Stromschnelle von Laufenburg. Zürich 1901.


  2. ↑ Josef Rennhard, Konrad Malleis: 75 Jahre Kraftwerk Laufenburg 1908–1983. Laufenburg 1983.


  3. ↑ De Stella retis electricitatis apud societatem Swissgrid.



Nexus externi |






Commons-logo.svg
Vicimedia Communia plura habent quae ad Laufenburg spectant.

  • Situs publicus urbis Laufenburg

  • Commentatio in Lexico historico Helvetiae: Theodisce, Francogallice, Italice


-

Popular posts from this blog

Dapidodigma demeter Subspecies | Notae | Tabula navigationisDapidodigmaAfrotropical Butterflies: Lycaenidae - Subtribe IolainaAmplifica

Image
CheritriniSpecies insectorum ex rebus mythologicis appellataeTaxa ClenchTaxa 1961 papiliofamiliaeLycaenidarumLitore EburneoGanaBeninoNigeriaCameroniaRepublica CongensiSudaniaAngoliaRepublica Democratica CongensiZambiaUgandaendemicusHabitatiosilvisLarvaespeciebusformicis Dapidodigma demeter Taxinomia Regnum: Animalia Phylum: Arthropoda Classis: Insecta Ordo: Lepidoptera Familia: Lycaenidae Genus: Dapidodigma Species: D. demeter Binomen Dapidodigma demeter Clench, 1961 [1] Dapidodigma demeter est papilio familiae Lycaenidarum, in Litore Eburneo, Gana, Benino, Nigeria, Cameronia, Republica Congensi, Sudania, Angolia, Republica Democratica Congensi, Zambia, et Uganda endemicus. [2] Habitatio in silvis consistit. Larvae speciebus Albiziae et Homalii vescuntur. Larvae et pupae a formicis curantur. Subspecies | Dapidodigma demeter demeter (Litus Eburneum, Gana, Beninum, Nigeria, Cameronia, Congo) Dapidodigma demeter nuptus Clench, 1961 (Angolia, Zambia, Uganda, Respublica Democratica
Read more

Constantinus Vanšenkin Nexus externi | Tabula navigationisБольшая российская энциклопедияAmplifica

Image
ViriNati 1925Mortui 2012Auctores RussiciIncolae MoscuaeIncolae Unionis SovieticaeParticipes secundi belli mundaniPoetae RussiaeScriptores Russiae Russicetr.17 Decembris1925Moscuae15 Decembris2012SovieticusRussicusЯ люблю тебя, жизнь Constantinus Vanšenkin Res apud Vicidata repertae: Nativitas : 17 Decembris 1925 ; Moscua Obitus : 15 Decembris 2012 ; Moscua Patria : Unio Sovietica , Russia Officium Munus : Poëta , Scriptor , Auctor textus musici , Auctor carminum Consociatio Factio : Factio Communistica Unionis Sovieticae Memoria Laurae : USSR State Prize , Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945" , Order of the Badge of Honour , Order of the Patriotic War 2nd class , Order "For Merit to the Fatherland" IV class , Order of the Red Banner of Labour , Order of Friendship of Peoples , Medal "For the Capture of Vienna" , Medal "For Strengthening of Brotherhood in Arms" Sepultura : Vagankovo Cemetery Constantinus Iac
Read more

Vas sanguineum Index Historia | Divisio | Constructio anatomica | Vasorum sanguineorum morbi (angiopathiae) | Notae | Nexus interniTabula navigationisAmplifica

Image
Vasa sanguinea sanguisapparatum circulatoriumsanguinemcordesanguinemcorvasa capillariaGulielmus Harvey1628 atherosclerosissalutemdiabetes mellitushypertoniahyperlipidaemiaperfusionistenosesischaemiasapoplexia cerebriinfarctu cordis Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt. Constructio vasis sanguinei e. g. aortae 1 Adventitia - 2 Media - 3 Intima Vas sanguineum [1] est ductus, in quo sanguis per corpus fertur. Omnia vasa sanguinea formant apparatum circulatorium. Vasa sanguinea dividuntur in arterias, quae sanguinem e corde auferunt [2] , deinde in venas, quae sanguinem versus cor referunt, tandem in vasa capillaria. Rami arteriarum minimi sunt arteriolae. Similiter minimi rami, qui sanguinem colligunt ex variis partibus et organis, sunt venulae, quae confluentes formant venas. Vasa capillaria sunt minima vasa cum parietibus tenuibus, quae arteriolas et venulas connectunt, alimenta dispensant relictaque cum immunditiis colligunt. Index 1 Histori
Read more