Zrjydtj

Gaius Servilius Glaucia

Res apud Vicidata repertae:

Nativitas: 2. century BCE;
Obitus: 100 BCE; Roma
Patria: Roma antiqua

Officium

Officium: Praetor
Munus: Politicus, military personnel

Gaius Servilius Glaucia (mortuus 100 a.C.n.) fuit senator Romanus qui popularium factioni studebat. In rebus publicis gerendis societatem cum Gaio Mario consule et Appuleio Saturnino tribuno plebis fecerat. At, cum spreta lege praetor consulatum continuo peteret atque una cum Saturnino competitorem Gaium Memmium per satellites interfecisset, et ipse ab iratis inimicis senatus consulto ultimo armatis trucidatus est.

De cursu honorum |

Nobili Serviliorum familia quamvis natus Glaucia popularium factionis et Gai Mari consulis patrocinio nitebatur ad magistratus sine intermissione continuandos et iura Reipublicae laedenda.

• 
  Quaestor anno incerto.


• Anno 102 a.C.n. a censore Metello Numidico malos ob mores una cum Appuleio Saturnino notatus est^[1], sed quia collega Metellus Caprarius (sobrinus erat Numidici) ei non consensit Glaucia e senatu pulsus non est^[2].


• 101 a.C.n. tribunus plebis fuit.


• 100 a.C.n. praetor erat et legem de iudiciis repetundarum^[3] tulit quae illa iudicia equitibus reddebat. Eodem anno iam consulatum petebat quamquam salvis legibus ratio talis petitionis haberi non poterat.

De morte |

Die 9 decembris (?^[4]) Gaius Memmius consulatus petitor et rivalis Servilii Glauciae qui et ipse contempta lege quae intervallum esse inter praeturam et consulatum esse iubebat, consulatum praetor petebat^[5], ipso die comitiorum a fautoribus popularium palam occisus est. Postridie senatores indignantes senatusconsultum ultimum et adversus Saturninum et adversus Glauciam, hostes publicos appellatos, edixerunt (videant consules ne quid respublica detrimenti capiat) et Gaius Marius consul sive invitus (nam per plures annos in re publica gerenda socii fuerant) et fraudem meditans ut salutem amicis praestaret sive quia et ipse audaciam Saturnini et Glauciae metuere coeperat, vim armatam eis adhibuit : in Capitolium profugos obsedit et fide salutis data^[6] eos comprehendit. Cum in Forum descendissent ambo viri ab iratis senatoribus aliisque optimatium fautoribus lapidibus tegulisque iniectis necati sunt^[7], sine iudicio. Una cum Glaucia et Saturnino periere illo die quaestor Saufeius, Quintus Labienus (Titi Labieni patruus), Equitius, tribunus plebis qui sese filium Tiberii Gracchi esse falso gloriabatur, et multi alii. Quam ob caedem triginta sex post annos, anno 63 a.C.n., Gaius Rabirius, senator quidam qui caput Saturnini per convivia in ludibrium circumtulerat^[8], perduellionis reus a Tito Labieno factus a Cicerone defensus est.

Huius caedis in culpa partim fuit quod tum Romani intra Urbem vigiles perpetuos et armatos non habebant, quibus tranquillitatem publicam praestare possent. Nam edicto senatus consulto consul cives voluntarios armabat^[9], qui voluntarii cives iam irati esse solebant atque adversarios trucidare cupiebant. Certe his eventis potentia Gai Marii in republica aliquanto minor facta est : nam popularium factionis dux partem plebis a se abalienavit.

Fontes |

• 
  Appianus, primo libro Bellorum civilium 126-145.


• 
  Cassius Dio, libro XXXVII Historiae Romanae, capitulis 26-28.


• 
  Cicero, Pro Rabirio
  
  • Pro Sestio
  
  
  • prima in Catilinam oratione 2.4.
  
  
  • 
    Brutus 224.
  
  


• 
  Plutarchus, Marius 28-30.


• 
  Titus Livius, Periocha 69.


• 
  Velleius Paterculus, libro secundo Historiae Romanae cap. 12


• 
  De Viris illustribus 73.

Si vis plura legere |

• E. Badian, "The Death of Saturninus. Studies in chronology and prosopography", Chiron 1984(14) : 101-147.


• J.-L. Ferrary, "Recherches sur la législation de Saturninus et de Glaucia" in MEFRA 1977(89) : 619-660 Hic legere potes et ibidem 1979(91) : 85-134 Hic legere potes
  

Notae |