Ebora Index De origine nomineque | Aevum romanum | Aevum islamicum | Notae | Nexus interni Nexus externus | Tabula navigationis38°34′N 7°55′W / 38.56667°N 7.91667°W / 38.56667; -7.9166738°34′22″N 7°54′27″W / 38.57278°N 7.9075°W / 38.57278; -7.907538°31′49.5″N 7°54′58.3″W / 38.530417°N 7.916194°W / 38.530417; -7.91619438°34′28″N 7°54′10″W / 38.57444°N 7.90278°W / 38.57444; -7.90278Anuário Estatístico da Região Alentejo - 2015PDF, pag. 65PDFÓbidosAlcobaçaLiberalitas IuliaÉvoraturismoO Arqueólogo Português«O último porto de Ulisses»: história, urbanismo e arte de Felicitas Iulia Olisipo. Maria Teresa Caetano. Edições Colibri / Instituto de História da Arte, Faculdade de Ciências Sociais e Humanas, Universidade Nova de Lisboa. 2007Revista MunicipalTemplo Romano de Évora.Templum Romanum eborense.Templo Romano.EstremozAntónio Maria Romeiro Carvalho. AÇAFA, nr 6, 2013, pag. 212Câmara Municipal de Estremoz. Ordenação heráldicahoc PDF.Revista Arsep. 67.Pontes Históricas do Alentejo.Cronologia Gharb al-Andaluz 711-1250. António Rei. UNLRoberto Marín Guzmán. Sociedad, política y protesta popular en la España musulmana. Universidad de Costa Rica. 2006. Pag. 87Francisco de Berganza. Antigüedades de España, propugnadas en las noticias de sus Reyes. Parte segunda. 1721. pag. 535José Ribeiro dos Santos. Um olhar sobre o quotidiano de Évora no período medieval – islâmico. Séculos VIII– XI. Universidade de Évora. 2015Adel Sidarius. Um texto árabe do sec X relativo à nova fundação de Évora e aos movimentos muladi e berbere no ocidente andaluz.Situs proprius.Evora Portugal Tourism and holiday Guide.

Ebora


LusitaniceurbsLusitaniaecaputmunicipiidistrictusqueEburonibusEbura Brittium vel EburobrittiumOppidumEbora AlcubaeCaesarePliniotemplumRomanumsaeculo primoaedificatumcultu imperatoriogranitocolumnarummarmoretermiensiPiscinasaeculo quinto1836aquae ductus1863mediaevalis1871Saeculo septimo decimoDianaePortugallicepurificatorium cloacinumAbd al-AzizTariceOrdonius filius AlfonsiGallaeci



Coordinata: .mw-parser-output .geo-default,.mw-parser-output .geo-dms,.mw-parser-output .geo-decdisplay:inline.mw-parser-output .geo-nondefault,.mw-parser-output .geo-multi-punctdisplay:none.mw-parser-output .longitude,.mw-parser-output .latitudewhite-space:nowrap
38°34′N 7°55′W / 38.56667°N 7.91667°W / 38.56667; -7.91667







Reliquiae templi Romani


Ebora (-ŏ-)[1] (Lusitanice Évora) est urbs Lusitaniae, caput municipii districtusque homonymorum. Nunc Eborae 54 milia incolarum sunt.[2]




Index





  • 1 De origine nomineque


  • 2 Aevum romanum


  • 3 Aevum islamicum


  • 4 Notae


  • 5 Nexus interni


  • 6 Nexus externus




De origine nomineque |


Eboram vel Eburam[1] vel Elburam a nonnullis opinatur saeculo vicesimo a.C.n. institutam esse.[3] Sed ab aliis opinatur saeculo octavo a.C.n. ab Eburonibus[4] institutam esse, qui etiam Ebura Brittium vel Eburobrittium circa Oppidum[5] etiamque Ebora Alcubae[6] forsit instituerunt. Anno 59 a.C.n abs Caesare Ebora Liberalitas Iulia vocatur.[7][8][9][10] Saeculuo primo a Plinio Ebora Cerealis vocatur.[11][12][13] Praeterea Ebora Augusta a Romanis aliquando vocabatur.[14][15][16]



Aevum romanum |


In arce situm .mw-parser-output .geo-default,.mw-parser-output .geo-dms,.mw-parser-output .geo-decdisplay:inline.mw-parser-output .geo-nondefault,.mw-parser-output .geo-multi-punctdisplay:none.mw-parser-output .longitude,.mw-parser-output .latitudewhite-space:nowrap38°34′22″N 7°54′27″W / 38.57278°N 7.9075°W / 38.57278; -7.9075 templum Romanum est,[17][18][19] quo saeculo primo in foro aedificatum et consecratum cultu imperatorio est. Ex granito factum est, absque basibus capitulisque columnarum corinthiarum quae ex marmore e plaga termiensi[20] factae sunt.[21]Piscina imagines ostendens templum circumdabat. Podium longitudine circum 25 metra, latitudine 15 metra, et altitudine 3.5 metra erat. Proflictum saeculo quinto est. Post haec praesidium et macellum usque ad 1836 fuit. Quo anno aedificia apud latus septentrionale templi posita deleta sunt et cisternae aquae ductus primitivi repertae sunt. Anno 1863 deletio totius partis mediaevalis effata est, quae postmodo anno 1871 facta est. Saeculo septimo decimo ratio apparuit templum consecratum Dianae esse adfirmare. Nunc constat rationem hanc non perstare.


Pontem super fluvium Sarramam (Portugallice Xarrama)[22][23] situm 38°31′49.5″N 7°54′58.3″W / 38.530417°N 7.916194°W / 38.530417; -7.916194 prope purificatorium cloacinum opinantur sapientes aliqui Romanum esse.[24]


Anno 2009 per renovationem lycei Gabriel Pereira siti 38°34′28″N 7°54′10″W / 38.57444°N 7.90278°W / 38.57444; -7.90278 inventum est sepulcretum romanum saeculorum primi et secundi.[25]



Aevum islamicum |


Anno 714 Abd al-Aziz praepositus a Tarice sine adversitate Eboram cepit.[26][27]


Anno 913 Ordonius filius Alfonsi[28] rex Gallaeci cursum in meridiem cum agmine suo egit. Postquam moenia oppidi invalida erant, facile id expugnavit. Spolia magna adipiscitur. Incolarum omnes viros occisi sunt. Feminae tamen puerique, quae quattor milia fuerunt, captivae in Gallaeciam tractae sunt. Itaque Ebora deserta facta est.[29][30]



Notae |



  1. ↑ 1.01.1 Dictionnaire Illustré Latin-Français. F. Gaffiot. Hachette. Paris [1][2]


  2. ↑ Anuário Estatístico da Região Alentejo - 2015 PDF, pag. 65 Instituto Nacional de Estatística.


  3. ↑ Évora: Origem Evolução de uma Cidade Medieval. Maria Domingas V. M. Simplício (Departamento de Geociências, Universidade de Évora). Revista da Faculdade de Letras, Universidade do Porto. Geografia. I série. Vol. XIX. Porto. 2003. Pp.365-372. PDF


  4. ↑ Monarchia Lusytana. Bernardo de Brito. Lisboa. 1690. Pag. 375 de Ebora vide. [3]


  5. ↑ Óbidos Dicionário de Toponímia. Porto Editora.


  6. ↑ Alcobaça Dicionário de Toponímia. Porto Editora.


  7. ↑ Liberalitas Iulia Infopédia. Porto Editora.


  8. ↑ A Classical Dictionary. Charles Anthon. New York. Published by Harper & Brothers. 1842. Pag. 459 de Ebora vide. [4]


  9. ↑ A Dictionary of Ancient Geography. Alexander Macbean. London. Printed for G. Robinson in Pater Noster-Row; and T. Cadell in the Strand. 1773. Lemmam Ebora quaere. [5]


  10. ↑ Évoraturismo


  11. ↑ Plinius. Naturalis Historia. III. 10


  12. ↑ Atlas geographus or, a complete system of geography, ancient and modern. Volume II. Printed by John Nutt. 1711. Pag. 1185 de Ebora vide. [6]


  13. ↑ Dictionarium universale latino-gallicum. Jean Boudot. Paris. 1745. Pag. 192 de Ebora vide. [7]


  14. ↑ O Arqueólogo Português 1.ª série. Volume XXX. Estudos lusitanos-romanos. Luís Chaves. 1956. Pag. 15 de Ebora vide. [8]


  15. ↑ «O último porto de Ulisses»: história, urbanismo e arte de Felicitas Iulia Olisipo. Maria Teresa Caetano. Edições Colibri / Instituto de História da Arte, Faculdade de Ciências Sociais e Humanas, Universidade Nova de Lisboa. 2007 Pag. 88 de Ebora vide. [9]


  16. ↑ Revista Municipal Ano II. N.º 10. 1941. Pag. 26 de Ebora vide. [10]


  17. ↑ Templo Romano de Évora. Direção Geral do Património Cultural.


  18. ↑ Templum Romanum eborense. Sistema de Informação para o Património Arquitectónico.


  19. ↑ Templo Romano. Câmara Municipal de Évora.


  20. ↑ Oppidum ad septentrionem Eborae portugallice Estremoz vocatur iam aevo romano urbs erat. Tamen nomen urbis eo tempore incognitum permanet. Videtur Estremoz ex arabico verbo ترمس vicissim ex graeco θέρμος ortum esse, quod portugallicum tremoço et hispanicum altramuz genuit, id est lupinus forsan speciei Lupinus termis. Vide Estremoz apud Infopédia, Porto Editora et António Maria Romeiro Carvalho. AÇAFA, nr 6, 2013, pag. 212 et Câmara Municipal de Estremoz. Ordenação heráldica.


  21. ↑ Luis Lopes, J. Carrilho Lopes, J. P. Cabral, Panagiotis Sarantopoulos. Caracterização petrográfica dos monumentos romanos de Évora. Separata do Boletim "A Cidade de Évora", II Série, Nº 4, Évora, 2000. [11]


  22. ↑ António Rafael Carvalho (2008), A Musalla do Torrão, vol 3 (Município de Alcácer do Sal), p. 20. De nomine Xarrama vide hoc PDF.


  23. ↑ Mikel Urkola, ¿Mitología preindoeuropea en toponimia? Explicaciones preindoeuropeas de -ama, segi, obi, etc. Revista Arse 48:3. Centro Arqueológico Saguntino. De nomine Xarrama vide p. 67.


  24. ↑ Pontes Históricas do Alentejo. Direção-Geral do Património Cultural.


  25. ↑ Laboratório de Antropologia Biológica da Universidade de Évora. Área funerária romana em Évora: dos restos ósseos aos rituaisfunerários. [12]


  26. ↑ Cronologia Gharb al-Andaluz 711-1250. António Rei. UNL


  27. ↑ Roberto Marín Guzmán. Sociedad, política y protesta popular en la España musulmana. Universidad de Costa Rica. 2006. Pag. 87


  28. ↑ Francisco de Berganza. Antigüedades de España, propugnadas en las noticias de sus Reyes. Parte segunda. 1721. pag. 535


  29. ↑ José Ribeiro dos Santos. Um olhar sobre o quotidiano de Évora no período medieval – islâmico. Séculos VIII– XI. Universidade de Évora. 2015


  30. ↑ Adel Sidarius. Um texto árabe do sec X relativo à nova fundação de Évora e aos movimentos muladi e berbere no ocidente andaluz.


Nexus interni


  • Universitas Eborensis


Nexus externus |


  • Situs proprius.

  • Evora Portugal Tourism and holiday Guide.


-

Popular posts from this blog

Dapidodigma demeter Subspecies | Notae | Tabula navigationisDapidodigmaAfrotropical Butterflies: Lycaenidae - Subtribe IolainaAmplifica

Image
CheritriniSpecies insectorum ex rebus mythologicis appellataeTaxa ClenchTaxa 1961 papiliofamiliaeLycaenidarumLitore EburneoGanaBeninoNigeriaCameroniaRepublica CongensiSudaniaAngoliaRepublica Democratica CongensiZambiaUgandaendemicusHabitatiosilvisLarvaespeciebusformicis Dapidodigma demeter Taxinomia Regnum: Animalia Phylum: Arthropoda Classis: Insecta Ordo: Lepidoptera Familia: Lycaenidae Genus: Dapidodigma Species: D. demeter Binomen Dapidodigma demeter Clench, 1961 [1] Dapidodigma demeter est papilio familiae Lycaenidarum, in Litore Eburneo, Gana, Benino, Nigeria, Cameronia, Republica Congensi, Sudania, Angolia, Republica Democratica Congensi, Zambia, et Uganda endemicus. [2] Habitatio in silvis consistit. Larvae speciebus Albiziae et Homalii vescuntur. Larvae et pupae a formicis curantur. Subspecies | Dapidodigma demeter demeter (Litus Eburneum, Gana, Beninum, Nigeria, Cameronia, Congo) Dapidodigma demeter nuptus Clench, 1961 (Angolia, Zambia, Uganda, Respublica Democratica
Read more

Constantinus Vanšenkin Nexus externi | Tabula navigationisБольшая российская энциклопедияAmplifica

Image
ViriNati 1925Mortui 2012Auctores RussiciIncolae MoscuaeIncolae Unionis SovieticaeParticipes secundi belli mundaniPoetae RussiaeScriptores Russiae Russicetr.17 Decembris1925Moscuae15 Decembris2012SovieticusRussicusЯ люблю тебя, жизнь Constantinus Vanšenkin Res apud Vicidata repertae: Nativitas : 17 Decembris 1925 ; Moscua Obitus : 15 Decembris 2012 ; Moscua Patria : Unio Sovietica , Russia Officium Munus : Poëta , Scriptor , Auctor textus musici , Auctor carminum Consociatio Factio : Factio Communistica Unionis Sovieticae Memoria Laurae : USSR State Prize , Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945" , Order of the Badge of Honour , Order of the Patriotic War 2nd class , Order "For Merit to the Fatherland" IV class , Order of the Red Banner of Labour , Order of Friendship of Peoples , Medal "For the Capture of Vienna" , Medal "For Strengthening of Brotherhood in Arms" Sepultura : Vagankovo Cemetery Constantinus Iac
Read more

Vas sanguineum Index Historia | Divisio | Constructio anatomica | Vasorum sanguineorum morbi (angiopathiae) | Notae | Nexus interniTabula navigationisAmplifica

Image
Vasa sanguinea sanguisapparatum circulatoriumsanguinemcordesanguinemcorvasa capillariaGulielmus Harvey1628 atherosclerosissalutemdiabetes mellitushypertoniahyperlipidaemiaperfusionistenosesischaemiasapoplexia cerebriinfarctu cordis Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt. Constructio vasis sanguinei e. g. aortae 1 Adventitia - 2 Media - 3 Intima Vas sanguineum [1] est ductus, in quo sanguis per corpus fertur. Omnia vasa sanguinea formant apparatum circulatorium. Vasa sanguinea dividuntur in arterias, quae sanguinem e corde auferunt [2] , deinde in venas, quae sanguinem versus cor referunt, tandem in vasa capillaria. Rami arteriarum minimi sunt arteriolae. Similiter minimi rami, qui sanguinem colligunt ex variis partibus et organis, sunt venulae, quae confluentes formant venas. Vasa capillaria sunt minima vasa cum parietibus tenuibus, quae arteriolas et venulas connectunt, alimenta dispensant relictaque cum immunditiis colligunt. Index 1 Histori
Read more