Ecclesia Sancti Martini Cantuariensis Index Historia prima | Architectura | Sepulcra | Musica | Notae | Bibliographia | Nexus externi | Tabula navigationisChurch of St Martin, National Heritage List for England, 1242166.Making England: The Shadow of Rome, 410–1130.Aedificia Cantuariensia.Situs interretialis Ecclesiae Sancti Martini."Canterbury Cathedral, St Augustine's Abbey, and St Martin's Church," locus triplex UNESCO World Heritage.

CantuariaChristianitas in CantiaConstituta 597Dioecesis CantuariensisEcclesiae BritanniaeLoci hereditatis mundialis in BritanniaMissio Gregoriana


CantuariaeurbemtemplumChristianumAngliaecclesia paroechialismundoAnglicoEcclesia Cathedrali CantuariensiAbbatia Sancti Augustinisitibus hereditatis mundi1668beneficiihebdomadalibusRectorBerthae Cantuariaecappellasaeculo sextoAugustinusRomaprincipissaFrancicaAngliamLeudardoEthelbertuspaganusreligionem580Bedaaevo RomanoMartino Sancto Turonensiurbe597baptizatusEcclesia autem Cathedrali CantuariensiAbbatia Sancti Augustinihistoricum1844nummorumaureorumsaeculo sextonomisma Leudardianumimaginemdiadematiaedificiumspolialaterasepulcripresbyteriomissionem GregorianamsaeculisseptimooctavonavisApsisTurrisPerpendiculariaedificium perscriptumThomas Sidney CooperartifexMaria TourtelRupert BearMusicatraditiomonachisStatuaBerthae Cantuariensis






Ecclesia Sancti Martini cum monumentis in sepulcreto positis.


Ecclesia Sancti Martini, Cantuariae parum praeter mediam urbem sita, est primum templum Christianum in Anglia conditum, veterrima ecclesia paroechialis in usu continuo, et veterrimum templum Christianum in omni mundo Anglico superstes, unde cum Ecclesia Cathedrali Cantuariensi et Abbatia Sancti Augustini, unus ex principalibus sitibus hereditatis mundi agnoscitur. Ex 1668, ecclesia est pars beneficii Martini et Pauli, sanctorum Cantuariensium. Ambae ecclesiae sacris hebdomadalibus adhibentur. Rector paroechialis hoc tempore est Reverendus Canon Noelle Hall.




Index





  • 1 Historia prima


  • 2 Architectura


  • 3 Sepulcra


  • 4 Musica


  • 5 Notae


  • 6 Bibliographia


  • 7 Nexus externi




Historia prima |


Ecclesia Sancti Martini privata Reginae Berthae Cantuariae cappella saeculo sexto fuerat antequam Augustinus Roma advenit. Regina Bertha fuit principissa Francica Christiana, quae in Angliam cum Leudardo episcopo et eius cappellano advenerat. Rex Ethelbertus, maritus paganus, sivit ut ea suam religionem exerceret per exstans templum circa annum 580 reficiendum, quod Beda Venerabilis dicit in usu aevo Romano exeunte fuisse, sed desuetum erat. Ut Beda subtiliter enumerat, hoc templum Martino Sancto Turonensi dicatum fuerat, ex urbe prope locum ubi Bertha orta est.


Augustinus nuper advectus templum Sancti Martini pro praesidio eius missionis adhibebat, quod statim anno 597 amplificavit, et hic Ethelbertus mox baptizatus est. Ecclesia autem Cathedrali Cantuariensi et Abbatia Sancti Augustini constitutis, Ecclesia Sancti Martini auctoritatem amisit, sed primatum et momentum historicum retinet.


Mox ante 1844, acervus nummorum aureorum, fortasse ex saeculo sexto exeunte, in area ecclesiae inventus est, ex quibus unus est nomisma Leudardianum, quod imaginem personae diademati fert, cum legendo Leudardum attingente.[1]



Architectura |





Latera Romana in pariete presbyterii inserta.


Inventa loci monstrant Christianitatem in hac urbis regione illo tempore viguisse, et aedificium multa spolia (latera vel lapides Romana reposita), cum integris parietum laminarum fictilium Romanarum sectionibus. In intima templi parte, latericiae sepulcri Romani reliquiae in structuram adiectae sunt.[2] Nonnullae parietis partes aperte veterrimae sunt, et ostium capite quadrato in presbyterio aditus templi Berthae fortasse fuit, cum aliae parietis partes ex tempore post missionem Gregorianam saeculis septimo vel octavo superstitant, plurima navis non exclusa. Apsis olim in parte orientali amota est.[3]Turris modo Perpendiculari multo serius aedificata est. Templum est Britannicum gradus primi aedificium perscriptum.[4]



Sepulcra |


Area ecclesia sepulcra multarum familiarum loci et hominum notissimorum continet, inter quos Thomas Sidney Cooper (artifex) et Maria Tourtel, Rupert Bear creatrix.



Musica |


Musica ecclesiae traditio ex monachis Augustini ad hoc tempus persistit. Director chori paroechialis est Dom del Nevo.






Imagines Templi Sancti Martini Cantuariae Angliae




  • Ecclesia Sancti Martini, elevatio occidentalis







  • Tabula proscriptionum in postica templi area.







  • Ecclesiae Sancti Martini, pars internior.







  • Statua Sanctae Berthae Cantuariensis, in pariete meridiana Ecclesiae Sancti Martini posita.





Notae |



  1. ↑ Grierson 1979:38–51.


  2. ↑ Thurley 2010.


  3. ↑ Norwich 1985:313; Service 1982:14-17.


  4. ↑ Church of St Martin, National Heritage List for England, 1242166. Historic England.



Bibliographia |


  • Grierson, Philip. 1979. The Canterbury (St. Martin's) Hoard of Frankish and Anglo-Saxon Coin-Ornaments. Dark Age Numismatics: Selected Studies, 38–51. Londinii: Variorum Reprints. Corregida 5. ISBN 0860780414.

  • Haverfield, F. 1896. Early British Christianity. The English Historical Review 11(43).

  • Norwich, John Julius. 1985. The Architecture of Southern England. Londinii: Macmillan. ISBN 0333220374.

  • Service, Alastair. 1982. The Buildings of Britain, A Guide and Gazetteer, Anglo-Saxon and Norman. Londinii: Barrie & Jenkins. ISBN 0091501318.

  • Thurley, Simon. 2010. Making England: The Shadow of Rome, 410–1130. Lectiones. Gresham College.


Nexus externi |






Commons-logo.svg
Vicimedia Communia plura habent quae ad Ecclesiam Sancti Martini Cantuariensem spectant.

  • Aedificia Cantuariensia.

  • Situs interretialis Ecclesiae Sancti Martini.

  • "Canterbury Cathedral, St Augustine's Abbey, and St Martin's Church," locus triplex UNESCO World Heritage.


-

Popular posts from this blog

Dapidodigma demeter Subspecies | Notae | Tabula navigationisDapidodigmaAfrotropical Butterflies: Lycaenidae - Subtribe IolainaAmplifica

Image
CheritriniSpecies insectorum ex rebus mythologicis appellataeTaxa ClenchTaxa 1961 papiliofamiliaeLycaenidarumLitore EburneoGanaBeninoNigeriaCameroniaRepublica CongensiSudaniaAngoliaRepublica Democratica CongensiZambiaUgandaendemicusHabitatiosilvisLarvaespeciebusformicis Dapidodigma demeter Taxinomia Regnum: Animalia Phylum: Arthropoda Classis: Insecta Ordo: Lepidoptera Familia: Lycaenidae Genus: Dapidodigma Species: D. demeter Binomen Dapidodigma demeter Clench, 1961 [1] Dapidodigma demeter est papilio familiae Lycaenidarum, in Litore Eburneo, Gana, Benino, Nigeria, Cameronia, Republica Congensi, Sudania, Angolia, Republica Democratica Congensi, Zambia, et Uganda endemicus. [2] Habitatio in silvis consistit. Larvae speciebus Albiziae et Homalii vescuntur. Larvae et pupae a formicis curantur. Subspecies | Dapidodigma demeter demeter (Litus Eburneum, Gana, Beninum, Nigeria, Cameronia, Congo) Dapidodigma demeter nuptus Clench, 1961 (Angolia, Zambia, Uganda, Respublica Democratica
Read more

Constantinus Vanšenkin Nexus externi | Tabula navigationisБольшая российская энциклопедияAmplifica

Image
ViriNati 1925Mortui 2012Auctores RussiciIncolae MoscuaeIncolae Unionis SovieticaeParticipes secundi belli mundaniPoetae RussiaeScriptores Russiae Russicetr.17 Decembris1925Moscuae15 Decembris2012SovieticusRussicusЯ люблю тебя, жизнь Constantinus Vanšenkin Res apud Vicidata repertae: Nativitas : 17 Decembris 1925 ; Moscua Obitus : 15 Decembris 2012 ; Moscua Patria : Unio Sovietica , Russia Officium Munus : Poëta , Scriptor , Auctor textus musici , Auctor carminum Consociatio Factio : Factio Communistica Unionis Sovieticae Memoria Laurae : USSR State Prize , Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945" , Order of the Badge of Honour , Order of the Patriotic War 2nd class , Order "For Merit to the Fatherland" IV class , Order of the Red Banner of Labour , Order of Friendship of Peoples , Medal "For the Capture of Vienna" , Medal "For Strengthening of Brotherhood in Arms" Sepultura : Vagankovo Cemetery Constantinus Iac
Read more

Gaius Norbanus Flaccus (consul 38 a.C.n.) Index De gente | De cursu honorum | Notae | Fontes | Si vis plura legere | Tabula navigationisHic legere potes

Image
ViriNati saeculo 1 a.C.n.Mortui saeculo 1 a.C.n.ConsulesProconsules Asiae senator RomanusconsulatumtriumphavitOctaviani Caesarisconsulis anni 83 a.C.n.Marianarum partiumSyllaproscriptusRhodotriumvir monetalisdenariosNorbaPraetor43 a.C.n.triumvirorum42 a.C.n.Lucio Decidio SaxalegionesMacedoniamThraciamSexto PompeioStaio MurcoGnaeo DomitioVia EgnatiaPhilipposAmphipolimtriumvirisproconsul36 a.C.n.triumphum31 a.C.n.proconsul Asiae Gaius Norbanus Flaccus , natus mortuusque primo saeculo a.C.n., fuit senator Romanus qui consulatum anno 38 a.C.n. gessit, anno 34 a.C.n. triumphavit. Bello civili fautor Octaviani Caesaris fuit. Index 1 De gente 2 De cursu honorum 3 Notae 4 Fontes 5 Si vis plura legere De gente | Gaius Norbanus nepos consulis anni 83 a.C.n. vulgo habetur qui homo novus et Marianarum partium dux a Sylla victus et proscriptus tandem se in insula Rhodo ipse necavit. Tunc pater eius triumvir monetalis fuisse videtur qui denarios [1] quosdam circa eundem annum 83 a.C.n. cude
Read more