Optativus Nexus interniTabula navigationisAmplifica
Ars grammatica
verbilinguam Latinamconiunctivilingua Graecaperfectolinguae germanicaeIndoeuropaeolingua Gothicasuffixo
-4 (corrigenda) Latinitas huius paginae corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide latinitas.Optativus est modus verbi. Modo optativo loquens se aliquid facere cupere vel possibile habere signat. Apud linguam Latinam modus optativus non est. Formae coniunctivi praesentis archaicae quae ab origine modi optativi fuerunt sim, duim, velim, produim sunt. i signum antiquum optativi fuit.
In lingua Graeca et optativus et coniunctivus sunt.
Quod signum et in coniunctivo perfecto invenitur: dix-er-ī-tis.
Coniunctivus linguae germanicae ab optativo Indoeuropaeo oritur. Optativus indoeuropaeus vero apud linguam germanicam non iam est.
In lingua Gothica, id est lingua Germanica antiquissima, optativus suffixo ai formabatur: barais, 'fers', 'ferre vis'. Suffixo oi in lingua graeca antiqua obvenitur: pherois (Graece: φέρoις), vide exemplum primum.
Munus formarum optativarum est voluntates et possibilitates signare.
Nexus interni
- Coniunctivus
.mw-parser-output .stipulapadding:3px;background:#F7F8FF;border:1px solid grey;margin:auto.mw-parser-output .stipula td.cell1background:transparent;color:white
 | Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes! |
