Archipelagus Bismarckianus Index Historia | Geographia | Notae | Bibliographia | Nexus externi | Tabula navigationis"Ritter Island Volcano—lateral collapse and the tsunami of 1888"De provinciis,

Insulae Papuae Novae GuineaeInsulae OceaniaeOecoregiones


insularumNovae GuineaelitoriOceano PacificoRegionis InsularisPapuae Novae GuineaearchipelagiannorumNova GuineacontinentalinavibusMare BismarckianumpontecrustaeTellurishominesculturamLapitensemEuropaeusregionemGulielmus SchoutenexploratorNederlandicus16161884GermaniaprotectoratusNovae Guineae GermanicaeOttone von BismarckCancellario Germanico13 Martii1888mons igniferInsulae Rittermegatsunamimontisoceanumlacum craterisBello mundano primoVires Expeditionariae Classis et Exercitus Australianorum1914Australiamandatum Societatis CivitatumIaponianasecundum bellum mundanumPapua Nova Guinea1975insulas volcanicasareachiliometrorum quadratorumaquaticusCanali Sancti GeorgiiInsulis BritannicisWalliamHiberniam






Habet personas omnino cultura Archipelagi Bismarckiani; hic videtur tatanua, persona funebris in ritibus malagan gesta, ex Lavongai Novae Hiberniae anno 1876 conlecta.


Archipelagus Bismarckianus,[1] vel Archipelagus Bismarckensis,[2] vel Archipelagus Bismarckiensis,[3] vel fortasse solum Archipelagus Bismarck, est grex insularum boreorientali Novae Guineae litori in Oceano Pacifico occidentali obiectarum, pars Regionis Insularis Papuae Novae Guineae.




Index





  • 1 Historia


  • 2 Geographia


  • 3 Notae


  • 4 Bibliographia


  • 5 Nexus externi




Historia |


Primi archipelagi indigenae abhinc annorum circa 33 000 ex Nova Guinea continentali advenerunt, aut in navibus trans Mare Bismarckianum, aut in ponte terrestre ad tempus ab elevatione crustae Telluris creato. Inter advenas recentiores, abhinc annorum fere 5000, fuerunt homines culturam Lapitensem ferentes. Primus Europaeus qui regionem attigit fuit Gulielmus Schouten, explorator Nederlandicus, qui anno 1616 advenit.[4][5] Insulae erant liberae usque ad 1884, cum a Germania in dicionem protectoratus Novae Guineae Germanicae redactae essent. Regio ex Ottone von Bismarck, Cancellario Germanico, appellatur.


Die 13 Martii 1888, mons ignifer Insulae Ritter erupiens megatsunami effecit; paene 100 centesimae montis in oceanum ceciderunt, parvum lacum crateris? relinquentes.[6]


Bello mundano primo commoto, Vires Expeditionariae Classis et Exercitus Australianorum insulas anno 1914 ceperunt, et Australia deinde mandatum Societatis Civitatum pro insulis constitutis accepit; quae in dicione Australiana manebant—solum ab occupatione Iaponiana per secundum bellum mundanum interrupta—donec Papua Nova Guinea tandem anno 1975 liberata est.



Geographia |


Archipelagus Bismarckianus plerumque insulas volcanicas comprehendit, quorum area terrestris est 49 700 chiliometrorum quadratorum. Insulae secundum provinciam administrativam hic digeruntur:




Provinciae Papuae Novae Guineae.



  • Manus Provincia (vide 9 in tabula)

    • Insulae Admiraltatis, grex duodevicensimarum insularum, inter quas:

      • Manus Insula, insula principalis

      • Los Negros Insula

      • Lou

      • Ndrova

      • Tong

      • Baluan

      • Pak

      • Insulae Purdy

      • Rambutyo

      • Insulae Sancti Andreae



    • Insulae Occidentales:
      • Aua

      • Insulae Eremiticae


      • Insulae Kaniet
        • Sae

      • Insulae Ninigo

      • Wuvulu



  • Nova Hibernia Provincia (12)

    • Nova Hibernia (Tok Pisin Niu Ailan), insula principalis


    • Nova Hannovera (vel Lavongai)

    • Grex Sancti Matthaei

    • Grex Tabar

    • Grex Lihir

    • Grex Tanga

    • Insulae Feni

    • Dyaul


  • Nova Britannia Orientalis Provincia (4)

    • Nova Britannia (Tok Pisin Niu Briten), insula principalis

    • Insulae Ducis Eboraci


  • Nova Britannia Occidentalis Provincia (18)

    • Nova Britannia (Tok Pisin Niu Briten), insula principalis

    • Insulae Vitu


  • Morobe Provincia (11)
    • Umboi

    • Tolokiwa

    • Sakar

    • Ritter

    • Malai

    • Tuam


  • Madang Provincia (8)
    • Insula Longa

    • Insula Crown

    • Karkar

    • Bagabag

    • Manam


  • Sepik Orientale Provincia (5)
    • Insulae Schouten

Transitus aquaticus inter insulas Novae Britanniae et Novae Hiberniae Canalis Sancti Georgii appellatur, ex Canali Sancti Georgii in Insulis Britannicis inter Walliam et Hiberniam sito.



Notae |



  1. ↑ Inter res hoc suffixum ferentes sunt insectum Papilio bismarckianus (Lepidoptera) et plantae Helianthus annus 'Bismarckianus' (Asteraceae), Iris bismarckiana (Iridaceae), et Peperomia bismarckiana (Piperaceae). Haec forma nominis praeterea videtur in nomine libri Eduardi von Martens cum B. Langkavel, Donum Bismarckianum: Eine Sammlung von Südsee-Conchylien (Berolini: Ferdinand Berggold, 1871). Confer praeterea nomen Anglicum Bismarckianism, Francicum et Nederlandicum Bismarckianisme, Hispanicum et Portugallicum Bismarckianismo.


  2. ↑ Inter res hoc suffixum ferentes sunt planta Bulbophyllum bismarckense (Orchidaceae), insectum Lucilia bismarckensis (Calliphoridae), et reptile Emoia bismarckensis (Scincidae).


  3. ↑ Inter res hoc suffixum ferentes sunt planta Glomera bismarckiensis (Orchidaceae) et Dioecesis Bismarckiensis Dacotae Septentrionalis (ex urbe Bismarck, quae vicissim ex cancellario appellatur).


  4. ↑ J. P. Sigmond et L. J. Zuiderbann, Dutch Discoveries of Australia (Rigby Australiae: 1976), ISBN 0-7270-0800-5.


  5. ↑ O. H. K. Spate, The Spanish Lake (Canberrae: Australian National University, 1979, ed. 2a. 2004), ISBN 1-920942-17-3.


  6. ↑ Ward, Steven N.; Day, Simon (Septembre 2003). "Ritter Island Volcano—lateral collapse and the tsunami of 1888". Geophysical Journal International (Blackwell Publishing) 154 (3): 891 



Bibliographia |


  • Firth, Stewart. 1983. New Guinea Under the Germans. Carlton Australiae: Melbourne University Press. ISBN 0-522-84220-8.

  • Howe, K. R., Robert C. Kiste, et Brij V. Lal, eds. 1994. Tides of History: The Pacific Islands in the Twentieth Century. Honolulu: University of Hawaii Press. ISBN 0-8248-1597-1.

  • King, David, et al. 1982. Papua New Guinea Atlas: A Nation in Transition. Bathurst Australiae: R. Brown et University of Papua New Guinea. ISBN 0-909197-14-8.

  • Moore, Clive. 2003. New Guinea: Crossing Boundaries and History. Honolulu: University of Hawaii Press. ISBN 0-8248-2485-7.

  • Ryan, Peter, ed. 1972. Encyclopedia of Papua New Guinea. 3 voll. Vol 1: A–K, maps, black and white illustrations, xv + 588pp. Vol 2: L–Z, maps, black and white illustrations, 589-1231pp. Vol. 3: Index, folding color map in rear pocket, map, colour illustration. Carlton Australiae: Melbourne University Press. ISBN 978-0-522-84025-4.


Nexus externi |



  • De provinciis, apud www.pngtourism.org.pg/

-

Popular posts from this blog

Dapidodigma demeter Subspecies | Notae | Tabula navigationisDapidodigmaAfrotropical Butterflies: Lycaenidae - Subtribe IolainaAmplifica

Image
CheritriniSpecies insectorum ex rebus mythologicis appellataeTaxa ClenchTaxa 1961 papiliofamiliaeLycaenidarumLitore EburneoGanaBeninoNigeriaCameroniaRepublica CongensiSudaniaAngoliaRepublica Democratica CongensiZambiaUgandaendemicusHabitatiosilvisLarvaespeciebusformicis Dapidodigma demeter Taxinomia Regnum: Animalia Phylum: Arthropoda Classis: Insecta Ordo: Lepidoptera Familia: Lycaenidae Genus: Dapidodigma Species: D. demeter Binomen Dapidodigma demeter Clench, 1961 [1] Dapidodigma demeter est papilio familiae Lycaenidarum, in Litore Eburneo, Gana, Benino, Nigeria, Cameronia, Republica Congensi, Sudania, Angolia, Republica Democratica Congensi, Zambia, et Uganda endemicus. [2] Habitatio in silvis consistit. Larvae speciebus Albiziae et Homalii vescuntur. Larvae et pupae a formicis curantur. Subspecies | Dapidodigma demeter demeter (Litus Eburneum, Gana, Beninum, Nigeria, Cameronia, Congo) Dapidodigma demeter nuptus Clench, 1961 (Angolia, Zambia, Uganda, Respublica Democratica
Read more

Constantinus Vanšenkin Nexus externi | Tabula navigationisБольшая российская энциклопедияAmplifica

Image
ViriNati 1925Mortui 2012Auctores RussiciIncolae MoscuaeIncolae Unionis SovieticaeParticipes secundi belli mundaniPoetae RussiaeScriptores Russiae Russicetr.17 Decembris1925Moscuae15 Decembris2012SovieticusRussicusЯ люблю тебя, жизнь Constantinus Vanšenkin Res apud Vicidata repertae: Nativitas : 17 Decembris 1925 ; Moscua Obitus : 15 Decembris 2012 ; Moscua Patria : Unio Sovietica , Russia Officium Munus : Poëta , Scriptor , Auctor textus musici , Auctor carminum Consociatio Factio : Factio Communistica Unionis Sovieticae Memoria Laurae : USSR State Prize , Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945" , Order of the Badge of Honour , Order of the Patriotic War 2nd class , Order "For Merit to the Fatherland" IV class , Order of the Red Banner of Labour , Order of Friendship of Peoples , Medal "For the Capture of Vienna" , Medal "For Strengthening of Brotherhood in Arms" Sepultura : Vagankovo Cemetery Constantinus Iac
Read more

Gaius Norbanus Flaccus (consul 38 a.C.n.) Index De gente | De cursu honorum | Notae | Fontes | Si vis plura legere | Tabula navigationisHic legere potes

Image
ViriNati saeculo 1 a.C.n.Mortui saeculo 1 a.C.n.ConsulesProconsules Asiae senator RomanusconsulatumtriumphavitOctaviani Caesarisconsulis anni 83 a.C.n.Marianarum partiumSyllaproscriptusRhodotriumvir monetalisdenariosNorbaPraetor43 a.C.n.triumvirorum42 a.C.n.Lucio Decidio SaxalegionesMacedoniamThraciamSexto PompeioStaio MurcoGnaeo DomitioVia EgnatiaPhilipposAmphipolimtriumvirisproconsul36 a.C.n.triumphum31 a.C.n.proconsul Asiae Gaius Norbanus Flaccus , natus mortuusque primo saeculo a.C.n., fuit senator Romanus qui consulatum anno 38 a.C.n. gessit, anno 34 a.C.n. triumphavit. Bello civili fautor Octaviani Caesaris fuit. Index 1 De gente 2 De cursu honorum 3 Notae 4 Fontes 5 Si vis plura legere De gente | Gaius Norbanus nepos consulis anni 83 a.C.n. vulgo habetur qui homo novus et Marianarum partium dux a Sylla victus et proscriptus tandem se in insula Rhodo ipse necavit. Tunc pater eius triumvir monetalis fuisse videtur qui denarios [1] quosdam circa eundem annum 83 a.C.n. cude
Read more